Karamuza Bar Garden
ATHENS, GREECE
2016
DESIGN TEAM: Sofroni Danae, Sotiropoulou Antonia
How come building materials that remind of construction sites (tmt bars, framing lumber, concrete), are able to create a welcoming environment with interesting qualities of space that refer to a modern playground? In our proposal for Karamuza Bar Garden in Maroussi, we created a playground, a pattern of simple geometric shapes that are repeated in different sizes depending on their use.
The conceptual connection of these materials to the building site is altered, allowing a different design approach to the furniture. The tmt bars are not hidden; they are a prominent parts of the furniture. As a unit of the furniture’s structure, they allow it to be simple and stable, without the need for supportive components, due to their high strength and ductility. Concrete is in dialogue with the tmt bars, covering the structure where it is needed and giving plasticity to the forms. Framing lumber completes the furniture. The use of these materials redefines the furniture and produces original items. Modular furniture creates a new image each time, whichever combination is installed. This way, each group of friends can create a unique composition and experience the space differently.
Another important element of our proposal is the three-leveled concrete stage. Design factors were the atmosphere of the public square and the view of the space from above. We designed an open space installation by removing and adding volumes, always taking into account the gradient of the ground. The varied shapes and volumes created can be used either as a seat, or a table, or a back, adapting to the number of people who are using it.
Πώς “σκληρά” υλικά που θυμίζουν και αποτελούν μια εικόνα οικοδομής (σιδηρόβεργες οπλισμού, οικοδομικό μαδέρι, σκυρόδεμα) μπορούν να δημιουργήσουν ένα φιλόξενο περιβάλλον με ενδιαφέρουσες ποιότητες που παραπέμπουν σε μια σύγχρονη παιδική χαρά? Στην πρόταση για τον κήπο του μπαρ Καραμούζα στο Μαρούσι, δημιουργούμε ένα playground, ένα μοτίβο απλών γεωμετρικών σχημάτων που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικά μεγέθη ανάλογα με τη χρήση τους.
Η μονοδιάστατη εννοιολογικά σύνδεση αυτών των υλικών με την οικοδομή ανατρέπεται, δίνοντας τη δυνατότητα για μια διαφορετική σχεδιαστική προσέγγιση του επίπλου.
Οι σιδερόβεργες οπλισμού απογυμνώνονται και δεν κρύβονται μέσα στο οπλισμένο σκυρόδεμα αλλά αποτελούν εμφανή σκελετό των επίπλων. Η σιδερόβεργα ως μονάδα του σκελετού τον καθιστά απλό και σταθερό χωρίς την ανάγκη βοηθητικών στοιχείων, λόγω της υψηλής αντοχής και ολκιμότητας του υλικού. Η ικανότητα επανάταξης (ελαστική παραμόρφωση) του υλικού αυτού, προσδίδει στο έπιπλο τη δυνατότητα ταλάντωσης στην πλάτη της καρέκλας, παραμένοντας στη βάση σταθερή. Μια παραλλαγή κουνιστής καρέκλας. Το σκυρόδεμα είναι σε διάλογο με τις σιδερόβεργες με εμφανή τρόπο, καλύπτοντας τον σκελετό όπου χρειάζεται για να εξυπηρετήσει την χρήση και να δώσει πλαστικότητα στη μορφή. Η προσθήκη οικοδομικών μαδεριών που στέκονται ανάλαφρα στις σιδερόβεργες ολοκληρώνουν το είπλο και το καθιστούν χρηστικό αντικείμενο.
Η χρήση των υλικών αυτών επαναπροσδιορίζει το έπιπλο και συνθέτει ένα πρωτότυπο αποτέλεσμα. Τα έπιπλα-μονάδες (modular), με όποιο συνδυασμό στηθούν, δημιουργούν πάντα μια καινούργια εικόνα, ένα γλυπτό που μεταλλάσσεται. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί η πρωτοβουλία της κάθε παρέας να δημιουργήσει μια μοναδική σύνθεση και να βιώσει το χώρο διαφορετικά.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της σύνθεσης είναι η τριών επιπέδων και τεθλασμένη σε κάτοψη εξέδρα από σκυρόδεμα. Ένα αρχιτεκτονικό ζητούμενο, με παράγοντες σχεδιασμού την αίσθηση της πλατείας, τη θέαση του χώρου από ψηλά και την οπτική σχέση που δημιουργεί με το χώρο μια αμφιθεατρική εξέδρα. Ένα installation ανοιχτού χώρου.
Σχεδιάζουμε αφαιρώντας και προσθέτοντας όγκους και λαμβάνοντας υπόψη την μεγάλη κλίση του εδάφους, δίνοντας διαστάσεις που εξυπηρετούν με έναν ασυνήθιστο τρόπο την απόλαυση ποτού και φαγητού σε άνετες θέσεις. Τα ποικίλα σχήματα και όγκοι που δημιουργούνται, μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλοτε σαν κάθισμα, τραπέζι ή πλάτη, ώστε ο χώρος να προσαρμόζεται στον αριθμό των ατόμων και αυτοί σε αυτόν.